Πριν εκατόν πενήντα χρόνια –την εποχή της επικράτησης και ανάπτυξης του καπιταλισμού- ο Β. Ουγκώ στους «Άθλιους» περιέγραφε την άγρια καταδίωξη του πρώην καταδίκου Γιάννη Αγιάννη από τον αστυνομικό Ιαβέρη για σχεδόν όλη του τη ζωή, επειδή διέπραξε το βαρύτατο έγκλημα να κλέψει ένα καρβέλι ψωμί.
Σήμερα, την εποχή της παρακμής και αποσύνθεσης του ελληνικού καπιταλισμού, όπου η εργατική τάξη συνθλίβεται καθημερινά από τα μνημόνια, την ανεργία, την φτώχεια, την εξαθλίωση και την ταπείνωση και η κοινωνία βουλιάζει ξανά σε μία βαρβαρότητα χωρίς προηγούμενο, οι «Άθλιοι» αναβιώνουν με τον πιο σκληρό και απάνθρωπο τρόπο.
Πριν λίγες μέρες καθαρίστρια 53 ετών, εργαζόμενη επί 20 χρόνια στο δήμο Βόλου, καταδικάστηκε από το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων Λάρισας σε ποινή φυλάκισης δέκα ετών. Μεταφέρθηκε στις φυλακές Θηβών ενώ ταυτόχρονα σβήστηκαν και από τα μητρώα τα ένσημα 20 χρόνων που είχε δουλέψει. Το αδίκημα που διέπραξε –σύμφωνα με το κατηγορητήριο- ήταν το ότι όταν συμμετείχε στον διαγωνισμό για την πρόσληψή της, κατέθεσε «πλαστό» απολυτήριο δημοτικού, όπου έγραφε πως έχει αποφοιτήσει από την ΣΤ’ δημοτικού, αντί για την Ε’. Όταν είχε καταθέσει τα χαρτιά της ήταν μητέρα δύο ανήλικων παιδιών και ο σύζυγος της είχε 67% αναπηρία. Η συνάδελφος, είχε καταδικαστεί το 2016 για πλαστογραφία αλλά απαλλάχθηκε της κατηγορίας. Το 2018 ξαναδικάστηκε, αυτή τη φορά για απάτη και της επιβλήθηκε ποινή κάθειρξης 10 χρόνων!
Αυτή είναι η κατάπτυστη αστική «δικαιοσύνη»! Βαθιά ταξική, ξεχειλίζει μίσος για τους εργαζόμενους και τους φτωχούς. Την ίδια στιγμή που τα αστικά μνημονιακά επιτελεία -ηθικοί αυτουργοί για τις δολοφονίες (άμεσες ή έμμεσες) εκατοντάδων εργαζομένων και φτωχών, την καταστροφή των κοινωνικών υποδομών, την λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων- κυκλοφορούν ελεύθεροι ζώντας μέσα στον πλούτο και τις ανέσεις που έχουμε πληρώσει εμείς οι εργαζόμενοι με το αίμα μας, την ίδια στιγμή που πρεζέμποροι και σωματέμποροι βαφτίζονται «επιχειρηματίες» δρώντας ανενόχλητοι και φασίστες μαχαιροβγάλτες είναι εκτός φυλακής, τα μνημονιακά σκουπίδια των αστικών δικαστηρίων καταδίκασαν μία φτωχή γυναίκα, που δούλευε σκληρά για 20 χρόνια σε 10 χρόνια φυλακή για ένα «πλαστό» πιστοποιητικό αποφοίτησης του δημοτικού. Είναι έγκλημα για τα αστικά παράσιτα και τους υπηρέτες τους να είσαι εργαζόμενος ή φτωχός. Είναι έγκλημα να παλεύεις για να επιβιώνεις, να μοχθείς για να βγάλεις ένα μεροκάματο και αυτό λειψό.
Οι εργαζόμενοι πρέπει να τσακίσουμε αυτή την αθλιότητα! Με τους σκληρούς και μακροχρόνιους αγώνες μας, να συντρίψουμε όλα τα αστικά σκουπίδια και τους μηχανισμούς τους. Να κάνουμε νόμο το δίκιο μας, το δίκιο των εργαζομένων. Απαιτούμε την άμεση απελευθέρωση της συναδέλφου καθαρίστριας.
–
