Η προφυλάκιση του πρώην υπουργού Άμυνας του ΠΑΣΟΚ Γιάννου Παπαντωνίου και της συζύγου Σταυρούλας Κουράκου, για τη “μίζα” 2,8 εκατ ελβετικά φράγκα (2,45 εκατ. Ευρώ) που είχε λάβει από τη γαλλική εταιρεία THALES NEDER LAND B.V. για τη συμβολή του στην υπογραφή της σύμβασης 010Β/03 που αφορούσε τον εκσυγχρονισμό έξι φρεγατών του Πολεμικού Ναυτικού, δείχνει πολλά για το πολιτικό σκηνικό του εκσυγχρονισμού, της ΟΝΕ και της εισόδου στο ευρώ.
Αυτός ήταν ο εκσυγχρονισμός και οι «μεταρρυθμίσεις», που και σήμερα εξακολουθούν να είναι η σημαία όλου του μνημονιακού –φιλοΕΕ σκηνικού κυβέρνησης και αντιπολίτευσης. Ο ίδιος ο Παπαντωνίου ήταν θαυμαστής των μνημονίων για να σταματήσει η Ελλάδα να είναι η “τελευταία σοβιετία της Ευρώπης”. Εκεί οδήγησαν τα «μεγάλα έργα», οι εξοπλισμοί και οι ιδιωτικοποιήσεις και η «δημοσιονομική προσαρμογή» με τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα των προγραμμάτων σύγκλισης. Η ένταξη στο «σκληρό πυρήνα» της ΕΕ και η Ολυμπιάδα του 2004 οδήγησαν στη χρεοκοπία. Την ίδια ώρα όμως γέμισαν τους λογαριασμούς υπουργών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
Φυσικά κρατάμε μικρό καλάθι γιατί από την προφυλάκιση και τη δημιουργία εντυπώσεων μέχρι την πραγματική τιμωρία όλων των ενόχων έχουμε μεγάλο δρόμο. Η αποφυλάκιση Τσοχατζόπουλου, η εξέλιξη σκανδάλων όπως αυτό της Ζήμενς και Νοβάρτις δείχνει ότι η απόδοση ευθυνών μένει κυρίως στη δημιουργία εντυπώσεων.
Η πολιτική και δικαστική εξουσία και οι μηχανισμοί καταστολής είναι σκληροί απέναντι στους αγωνιστές του λαϊκού εργατικού κινήματος. Το βλέπουμε αυτό χαρακτηριστικά αυτές τις μέρες με τις διώξεις σε βάρος των αγωνιστών ενάντια στους πλειστηριασμούς, στις Σκουριές όπου δικάζεται μια ολόκληρη κοινωνία γιατί σήκωσε ανάστημα στα επιχειρηματικά συμφέροντα της Ελντοράντο ή στην απάνθρωπη μεταχείριση ακόμα και μετά θάνατον στον Ζακ Κωστόπουλο.
Το χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα, η οικονομική ολιγαρχία, αλλά και η εγκληματική δράση του φασισμού πέφτουν στα μαλακά ή μένουν στο απυρόβλητο από την «ανεξάρτητη δικαιοσύνη» και τους πολιτικούς αρχαγγέλους της Κάθαρσης. Όπου υπήρξε στοιχειώδης προσπάθεια να σπάσει η ατιμωρησία έγινε μετά από την παρέμβαση του μαζικού κινήματος, όπως στην περίπτωση της δολοφονίας του Π. Φύσσα και των άλλων εγκλημάτων της Χρυσής Αυγής.
Επίσης η υπόθεση αυτή, όπως και κάθε ανάλογη, κρίνεται και από το αν θα γυρίσουν πίσω τα κλεμμένα, που είναι από το αίμα και τον ιδρώτα των εργαζομένων και δε θα γίνουν χάρισμα για την καλοπέραση και την καριέρα των γόνων.
