Στον πόλεμο της λάσπης, τον πιο ύπουλο από όλους τους πολέμους, η σιωπή ως απάντηση φανερώνει
την ύψιστη περιφρόνηση. Όταν όμως ο πόλεμος αυτός θίγει όχι μόνο πρόσωπα αλλά και θεσμούς ιερούς
και καταξιωμένους μέσα στο χρόνο με κόπο και ιδρώτα ∙ τότε είναι χρέος μια περήφανη και λακωνική
απάντηση, όχι στα πλαίσια μιας στείρας αντεκδίκησης αλλά στο όνομα της αποκατάστασης της
πραγματικής και όχι μιας εθελοτυφλούσας δικαιοσύνης.
Πιο συγκεκριμένα: τις τελευταίες μέρες πραγματοποιήθηκε κατάληψη στο 3ο Γυμνάσιο Ιεράπετρας από
μια ισχνή μειοψηφία μαθητών – οι οποίοι δεν ήταν καν εκλεγμένοι εκπρόσωποι της μαθητικής
κοινότητας και εκπροσωπούσαν μόνο τον εαυτό τους – με εθιμικού δικαίου αιτήματα και σε καμία
περίπτωση ταυτιζόμενα με τους πραγματικούς λόγους για τους οποίους παρεμποδίστηκε για πολλοστή
φορά η εκπαιδευτική διαδικασία. Στο παρασκήνιο λοιπόν και κάτω από την αιγίδα μιας δήθεν
αμερόληπτης και καλοπροαίρετης δημοσιογραφικής έρευνας διαστρεβλώθηκαν αλήθειες, σπιλώθηκαν
πρόσωπα, εκτοξεύτηκαν αναθεματισμοί. Και το χειρότερο: απαξιώθηκε και καταβαραθρώθηκε ο ρόλος
του εκπαιδευτικού που παραδόθηκε βορά σε μια ανθρωποφαγική αντίληψη, καθρέπτη άλλωστε της
κοινωνίας στην οποία ζούμε. Κανείς μας δεν εξαιρέθηκε. Και τι δεν ακούσαμε ! ! ! Για σοβάδες που
πέφτουν χωρίς να υπάρχουν, για ύδρευση σε βρύσες με βούρκο, για παρακολουθήσεις και
βιντεοσκοπήσεις με κρυφές κάμερες – άκουσον , άκουσον – στις τουαλέτες!
ΟΧΙ ! Στο 3ο Γυμνάσιο δεν υπάρχουν κάμερες και μάλιστα στις τουαλέτες.
ΟΧΙ ! Ο Διευθυντής δεν βρίσκεται μπροστά σε οθόνες καταγράφοντας και παρακολουθώντας τους
μαθητές.
Όχι! Το 3ο Γυμνάσιο δε βιντεοσκοπεί μαθητές και δεν στέλνει τα βίντεο στους γονείς τους.
Όχι! Στο 3ο Γυμνάσιο δεν διαρρέουν προσωπικά δεδομένα μαθητών από την Ψυχολόγο και την
Κοινωνική Λειτουργό του σχολείου ∙ τουναντίον τηρείται ευλαβικά το απόρρητο σύμφωνα με τη δέουσα
νομοθεσία, αφού όλα τα δεδομένα τα επεξεργάζεται η ενδοσχολική Διεπιστημονική Επιτροπή, της οποίας
προεδρεύει ο Διευθυντής. Το επαγγελματικό απόρρητο αίρεται μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις όπου
κρίνεται απαραίτητο (σύμφωνα με τον κώδικα δεοντολογίας) με γνώμονα την ψυχική και σωματική υγεία
των μαθητών, ενώ η κοινοποίηση γίνεται μόνο σε αρμόδια πρόσωπα (γονείς και κηδεμόνες) ή φορείς.
Όχι! Το 3ο Γυμνάσιο δεν υιοθετεί ρατσιστικές και σεξιστικές πρακτικές.
Έγινε λόγος για απάνθρωπες συμπεριφορές χωρίς βέβαια κανείς από τους παραχαράχτες της αλήθειας
να γνωρίζει ή να θέλει να καταλάβει ποιο είναι το όριο που χωρίζει την αυστηρότητα από την κακία και
πολύ περισσότερο από την απανθρωπιά. Και ο κατάλογος της άδικης σπίλωσης συνεχίζεται: η απλή
επίκληση της ποιότητας της αισθητικής χαρακτηρίστηκε ρατσισμός, οι συστάσεις για αξιοπρεπή ένδυση
στον χώρο του σχολείου βαπτίστηκε σεξισμός και μισογυνισμός.
Τον ρόλο του αλάνθαστου δεν τον διεκδικεί κανένας υπεύθυνος και σώφρων νους. Τα λάθη και οι
αδυναμίες είναι αιώνιο κτήμα του ανθρώπου. Όμως δυστυχώς στην περίπτωσή μας κάποιοι ταλαντώνουν
τον ζυγό με κατεύθυνση μόνο προς το βάραθρο και μάλιστα με το στόμα ανήλικων παιδιών κρυμμένων
πίσω από μια παράνομη, το τονίζουμε, ανωνυμία. Την ανωνυμία αυτή εμείς οι δάσκαλοί τους, τη
σεβόμαστε έμπρακτα όταν σε γιορτές και εκδηλώσεις φροντίζουμε με μεγάλη προσοχή στις
φωτογραφίσεις και βιντεοσκοπήσεις να μην θιγούν προσωπικά δεδομένα. Επιπλέον το ραδιοφωνικό
μέσο δεν ενημέρωσε το διευθυντή , ως όφειλε, ότι η συνέντευξη που παραχώρησε θα αναρτηθεί σε
διαδικτυακό χώρο (youtube), με συνέπεια να παραδοθεί το σχολείο βορά σε ανώνυμα και κακεντρεχή
σχόλια χωρίς τη δυνατότητα άμεσης ανταπάντησης. Και το χειρότερο : έκανε προτροπή ανώνυμου
σχολιασμού. Υπήρχε άραγε η γραπτή έγκριση των γονέων των παιδιών -όπως ορίζει ο νόμος – τα οποία
βγήκαν στο ραδιοφωνικό αέρα αμέσως μετά από μια αυθόρμητη μαθητική πορεία; Αυτό κι αν είναι
ποινικό αδίκημα! Και ακόμα πώς οι απαντήσεις των μαθητών τεχνηέντως οδήγησαν σε καθορισμένα εκ
των προτέρων συμπεράσματα; Είναι άραγε αυτό άσκηση δημοσιογραφίας ;
Συνοψίζοντας: ο ηθικός αυτουργός ενός αδικήματος πολλές φορές έχει μεγαλύτερη ευθύνη από τον
φυσικό αυτουργό. Και στην περίπτωσή μας κάποιοι με το μικρόφωνο τορπιλίζουν το εκπαιδευτικό
οικοδόμημα με έπαθλο μια ανήθικη και επαίσχυντη ακροαματικότητα. Και δεν μπορούν να καταλάβουν
ότι το «Ιράν» με το οποίο προσομοιάζουν το σχολείο γεννιέται όταν το σχολείο είναι κλειστό. Και το
«καθεστώς» για το οποίο κόπτονται δεν είναι η εκπαιδευτική διαδικασία αλλά η αλαζονεία που αγγίζει
την ύβρη και η αίσθηση της βεβαιότητας ότι μπορούν να ποδηγετούν και να κατευθύνουν τα πάντα. Το
λειτούργημά μας δεν υπηρετεί καθεστώτα. Τα καθεστώτα καταπιέζουν και τυραννούν τους λαούς
προσπαθώντας να τους μετατρέψουν σε ανδρείκελα και υπηρέτες. Τα σχολεία είναι ασπίδα απέναντι σε
κάθε είδους ολοκληρωτισμό γιατί παράγουν πολίτες. Και οι απαξιωμένοι, κατασυκοφαντημένοι και
παρεξηγημένοι δάσκαλοι δίνουν αυτόν τον άνισο αγώνα έχοντας στα χέρια τους μόνο ένα ταπεινό, αλλά
ανίκητο όπλο, τη συνείδησή τους…
Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΩΝ ΤΟΥ 3ου ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΙΕΡΑΠΕΤΡΑΣ
