ΕΤΟΙΜΟ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΤΟ ΝΕΟ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ ΨΗΦΙΑΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΙΕΡΑΠΕΤΡΑΣ
Ο Δήμος Ιεράπετρας, στα πλαίσια της προσπάθειας του να αναδείξει τον ιστορικό, αρχαιολογικό και πολιτισμικό πλούτο της ευρύτερης περιοχής που ανήκει στο Δήμο καθώς και το φυσικό περιβάλλον, υλοποίησε μια πρωτοποριακή δράση με την βοήθεια της νέας ψηφιακής τεχνολογίας, δημιουργώντας το Ψηφιακό Μουσείο Ιεράπετρας.
Το έργο χρηματοδοτήθηκε από το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Ψηφιακή Σύγκλιση» στα πλαίσια του ΕΣΠΑ 2007-2013.
Το μουσείο περιλαμβάνει οπτικοακουστικό περιεχόμενο και διαδραστικές εφαρμογές. Ειδικότερα LCD οθόνες που προβάλουν πληροφορίες για την Ιεράπετρα, την ευρύτερη περιοχή, τα μονοπάτια, τις διαδρομές κλπ, εκθετήρια ολογραμμάτων που αναπαράγουν ψηφιακά αντίγραφα αρχαιολογικών και άλλων ευρημάτων και ένα διαδραστικό τραπέζι που περιέχει ψηφιακές εφαρμογές και εκπαιδευτικά παιχνίδια.
Ιδιαίτερα δε εντυπωσιακή είναι η κεντρική τρισδιάστατη (3D) προβολή κινηματογραφικών προδιαγραφών, η οποία προβάλει στερεοσκοπικό ντοκιμαντέρ αφιερωμένο σε τρία θέματα: Μινωική και αρχαία περίοδος, βυζαντινή περίοδος νεότερη περίοδος και φυσικό περιβάλλον.
Όταν σύντομα θα ανοίξει το ψηφιακό μουσείο Ιεράπετρας που φιλοξενείται στο κτήριο του παλιού Δημαρχείου, οι επισκέπτες θα έχουν πάρα πολλά να μάθουν για την ιστορία τον πολιτισμό και το φυσικό περιβάλλον της ευρύτερης περιοχής.
ΤΑ ΓΟΥΡΝΙΑ
Τα Γουρνιά – με άννωστη την αρχαία ονομασία – είναι το χαρακτηριστικότερο ανασκαμμένο παράδειγμα ενός μεσαίου μεγέθους οικισμού της εποχής της μινωικής ακμής (Υστερομινωική περίοδος: 1700-1450 π.Χ.).
Η πόλη ιδρύθηκε σε χαμηλό λόφο στον Ισθμό της Ιεράπετρας και κοντά στην θάλασσα. Δύο περιφερειακοί πλακόστρωτοι δρόμοι που τέμνονται από καθέτους προς αυτούς, συχνά κλιμακωτοί, συνδεδεμένοι όλοι με αποχετευτικό δίκτυο, ορίζουν οικοδομικά τετράγωνα, επτά από τα οποία έχουν ήδη ανασκαφεί. Οι διώροφες οικίες (οι μεγαλύτερες διαστάσεων 5χ5μ.), έχουν κοινούς εξωτερικούς τοίχους. Σήμερα σώζονται οι αποθηκευτικοί και εργαστηριακοί χώροι του ισογείου και τα υπόγεια, που ήταν προσπελάσιμα με ξύλινες σκάλες από πάνω. Ο πρώτος όροφος, όπου και η κυρίως κατοικία, προσεγγίζεται με κλίμακα κατ’ ευθείαν από το δρόμο. Οι τοίχοι του κατώτερου τμήματος είναι λιθόκτιστοι, ενώ ο όροφος ήταν κατασκευασμένος από ωμές πλίνθους.
Το ανάκτορο -έδρα τοπικού άρχοντα- βρίσκεται στην κορυφή του λόφου. Αποτελούσε το κέντρο, ίσως και την αγορά του οικισμού. Μία σειρά βαθμιδών στη νότια πλευρά του αποτελούσε τον «θεατρικό χώρο» για τελετουργικές εκδηλώσεις θρησκευτικού χαρακτήρα. Το εσωτερικό του ανακτόρου δεν διατηρείται καλά, διέθετε όμως διάφορους επίσημους χώρους καθώς και αποθήκες επάνω από τις οποίες θα υπήρχαν μεγάλα δωμάτια. Η κεντρική αίθουσα του ανακτόρου διαχωριζόταν από την κεντρική αυλή με κιονοστοιχία στρογγυλών ξύλινων κιόνων εναλλάξ με τετράγωνες λίθινες παρασπάδες.
Βόρεια του ανακτόρου και ανεξάρτητα από αυτό υπάρχει ένα μικρό δημόσιο ιερό αφιερωμένο στη μινωική θεά των όψεων. Είναι τετράγωνο δωμάτιο, με θρανίο στη νότια πλευρά για την τοποθέτηση των λατρευτικών αντικειμένων, μερικά από τα οποία αποκαλύφθηκαν κατά τις ανασκαφές: πήλινα ειδώλια θεάς με υψωμένα χέρια, τριποδικός βωμός και υποστάτες με οφιοειδή διακόσμηση.
O ΜΙΝΩΙΚΟΣ ΟΙΚΙΣΜΟΣ ΑΖΟΡΙΑ ΣΤΟ ΚΑΒΟΥΣΙ
Ο αρχαίος οικισμός στον Αζοριά αποτελεί σημαντικό αστικό κέντρο της Κρήτης την αρχαϊκή περίοδο (7ος – 5^ αι. π.Χ.). Κτισμένος πάνω σε ευδιάκριτο λόφο που δεσπόζει στον κόλπο του Μεραμβέλλου κατέχει θέση με στρατηγική σημασία ανάμεσα στον Ισθμό της Ιεράπετρας και στα βουνά της δυτικής Σητείας.
Αν και ο χώρος κατοικείται συνεχώς από την Πρώιμη Εποχή του Σιδήρου (1200-700 π.Χ.), έως και τον 5° αι. π.Χ., η καταστροφή το 700 π.Χ. οδηγεί στην αναδιάταξη του οικισμού και την κατασκευή δημόσιου αστικού κέντρου. Πραγματοποιούνται μεγάλης κλίμακας διαμορφώσεις με κατασκευές αναλημματικών τοίχων και διάνοιξη δρόμων και μονοπατιών που οδηγούν σε ανοικτό χώρο συγκέντρωσης, πιθανότατα την «Αγορά», δημόσια κτήρια κατασκευάζονται και νέοι οικιστικοί τομείς ανοικοδομούνται. Η πολεοδομική αυτή αναδιοργάνωση υποδηλώνει ταυτόχρονα σημαντικές αλλαγές στην οικονομία και την κοινωνική δομή της πόλης.
Από τα δημόσια κτήρια που έχουν έρθει στο φως σημαντικά να αναφερθούν είναι: 1. το συγκρότημα που ονομάστηκε «Ανδρείον», αποτελούμενο από αποθηκευτικούς χώρους, κουζίνες, μια τραπεζαρία και δωμάτια που χρησιμοποιούνταν για σπονδές και προσφορές, Το «Μνημειακό Δημόσιο Κτήριο» που ήταν προφανώς αίθουσα τελετών ή συμποσίων με αναβαθμούς για καθίσματα και 3. ένα μικρό «Ιερό». Εδώ, εκτός από τα πολυάριθμα αγνεία, βρέθηκαν σιδερένιοι οβελοί, εργαλεία και όπλα, ειδώλια, καθώς και τμήμα πανοπλίας και κράνους κρητικού τύπου.
Η ΙΕΡΑΠΕΤΡΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ
Η Ιεράπετρα υπήρξε κατά την αρχαιότητα μια από τις σημαντικότερες πόλεις της Κρήτης. Εφερε αρχικά το όνομα Κύρβα, έπειτα Πύτνα, Κάμιρος και κατόπιν Ιεράπυτνα. Ο μύθος θέλει τους ημίθεους Τελχίνες που ήρθαν στην Κρήτη μαζί με τη Ρέα τη μητέρα των θεών, να ιδρύουν την πόλη.
Κατά την ελληνιστική περίοδο (4°^ – 1ος αι. π.Χ.) η πόλη έκοβε δικά της νομίσματα, ενώ μέχρι τον 2° αι. π.Χ. είχε υπό τον έλεγχό της περισσότερη γη από οποιαδήποτε άλλη κρητική πόλη, διαδεχόμενη την Πραισό ως κυρίαρχη πόλη.
Το 66 π.Χ. καταλείφθηκε από τους Ρωμαίους και καταστράφηκε, όμως οικοδομήθηκε ξανά αποκτώντας εκ νέου την πρότερη αίγλη της. Σύμφωνα με τις πηγές και όπως οι πρόσφατες ανασκαφές αποδεικνύουν, διέθετε δύο θέατρα, ένα αμφιθέατρο, ναούς, υδραγωγείο, ενώ πολυάριθμα αγάλματα στόλιζαν την πόλη. Την κυρίαρχη θέση της στην ανατολική Κρήτη διατήρησε και κατά την Βυζαντινή περίοδο. Ήταν επισκοπική έδρα που περιλάμβανε εκτός από την περιοχή της Ιεράπετρας και αυτήν της Σητείας και του Μεραμβέλλου. Η επιδρομή των Αράβων το 824 μ.Χ. προκάλεσε στην πόλη εκτεταμένες καταστροφές σηματοδοτώντας και το οριστικό τέλος της.
Η αρχαιολογική συλλογή της Ιεράπετρας στεγάζεται σήμερα στο κτήριο της Οθωμανικής Σχολής. Άρχισε να συγκροτείται στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν φιλάρχαιοι κάτοικοι της πόλης, ίδρυσαν τον Φιλεκπαιδευτικό Σύλλογο Ιεράπετρας με σκοπό την περισυλλογή και την διατήρηση των αρχαίων της περιοχής. Τα εκθέματα της συλλογής σήμερα καλύπτουν την ιστορία της ευρύτερης περιοχής της Ιεράπετρας και χρονολογούνται από την 3η χιλιετία π.Χ. έως τον 5ο μ.Χ. αιώνα.
Ο επισκέπτης έχει την ευκαιρία να θαυμάσει πήλινες σαρκοφάγους, αγγεία, επιγραφές, γλυπτά, νομίσματα και το πανέμορφο άγαλμα της πεπλοφόρου θεάς Περσεφόνης ή Κόρης
Ευρήματα ανασκαφών, σπουδαίοι οικισμοί και μνημεία μάρτυρες της τέχνης κάθε εποχής δίνουν την ευκαιρία στον επισκέπτη της Ιεράπετρας να θαυμάσει το πλούσιο ιστορικό παρελθόν που ξεκινά από τα πρωτομινωικά χρόνια.
Πανέμορφες και γραφικές ορεινές και παραθαλάσσιες περιοχές, μικρά και μεγάλα εκπληκτικής ομορφιάς φαράγγια και ποικίλες εναλλακτικές διαδρομές
Η περιοχή της Ιεράπετρας κατοικείται για περισσότερα από τρεις χιλιάδες χρόνια, και η αρχαία πόλη της Ιεράπυτνας, πόλη των θεάτρων και των αγαλμάτων, έφτασε στην ακμή της το 2ο π.Χ αιώνα όπου σύμφωνα με καταγραφές ο πληθυσμός της έφτανε τους 100.000 κατοίκους καθιστώντας την πανίσχυρη στην Κρήτη.
ΝΙΚΟΣ ΠΕΤΑΣΗΣ
