Με εξαιρετικά καλό καιρό και Αυγουστιατικες θερμοκρασίες η Ιεράπετρα, τίμησε τον πολιούχο και προστάτη της Άγιο Γεώργιο, τηρώντας ευλαβικά όλα τα μέτρα πρόληψης, έναντι της πανδημίας του κορονοϊού. Παρά τις ασυνήθιστα υψηλές θερμοκρασίες από νωρίς το πρωι άρχισαν να προσερχονται οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής στον εορτάζοντα καθεδρικό Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Γεωργίου, στη γραφική παλιά πόλη, προκειμένου να προσκυνήσουν και να συνοδέψουν τα ιερά λείψανα και τη θαυματουργή εικόνα του Αγίου, στην περιφορά και τη λιτάνευσή τους, που λόγω των περιοριστικών μέτρων έγινε μόνο γύρω από το ναό.
Λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών εφετος κανείς από τους βουλευτές του Λασιθίου. δεν έδωσε το “παρών” στον Άγιο Γεώργιο, για να εκπροσωπήσει το Ελληνικό Κοινοβούλιο.
Στην τελετή για τους ίδιους υγειονομικους λόγους δεν παρέστη αυτή τη φορά το άγημα της Πολεμικής Αεροπορίας από τη Ζηρο ούτε και η Φιλαρμονική του Δήμου Ιεράπετρας.
Της Ιεράς Θείας Λειτουργίας χοροστάτησε ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Ιεραπύτνης και Σητείας κ.κ. Κυριλλος, με τη συμμετοχή του συνόλου των κληρικών της περιοχής.
Την Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση εκπροσώπησε ο αντιπεριφερειάρχης Λασιθίου κ. Γιάννης Γουλιδακης, ενώ ο οικοδεσπότης δήμαρχος Ιεράπετρας κ. Θεοδόσης Καλαντζάκης δεχόταν τα Χρόνια Πολλά για την εορτάζουσα πόλη του. Το “παρών” έδωσαν επίσης ο δήμαρχος Σητείας Γιώργος Ζερβακης, περιφερειακοι και δημοτικοί Σύμβουλοι καθώς και οι εκπρόσωποι των τοπικών στρατιωτικών Αρχών.
Ο Άγιος Γεώργιος της Ιεράπετρας
Ο καθεδρικός Μητροπολιτικός Ναός του Αγίου Γεωργίου δικαιωματικά είναι ο πολιούχος της Ιεράπετρας, καθώς βρίσκεται στο κέντρο της παλιάς πόλης. Ο ρυθμός του είναι Βασιλική με τρούλο κεντρικό και μικρότερους τυφλούς τρούλους γύρω. Αξιοσημείωτο είναι ότι το 1856 η οροφή και οι τρούλοι τού τότε ιστορικού ναού κατασκευάστηκαν με κέδρους. Στους απογραφικούς πίνακες του 1645 αναφέρεται η συνοικία του Αγίου Γεωργίου και η παμπάλαιη μικρή ομώνυμη εκκλησία πάνω στην οποία χτίστηκε μετέπειτα μεγαλύτερος ναός με τις συνδρομές των πιστών. Οι Τούρκοι δεν πείραζαν τη συνοικία του Αγίου Γεωργίου , δεδομένου ότι έτρεφαν σεβασμό και τιμούσαν τον καβαλάρη Αϊ Γιώργη. Οι προύχοντες εκείνης της εποχής διέμεναν σε σπίτια γύρω από τον Άγιο Γεώργιο για περισσότερη ασφάλεια.
Στο υπέρθυρο της κεντρικής εισόδου του ναού υπάρχει επιγραφή που λέει ότι ο σημερινός ναός χτίστηκε στις 14 Σεπτεμβρίου του 1856. Πάνω από την επιγραφή, σε ημικυκλικό μετάλλιο , εικονίζεται ο Αϊ Γιώργης έφιππος να σκοτώνει το δράκοντα και στη στεφάνη αναγράφεται το όνομα του Συριανού αρχιτέκτονα Χατζή Μανόλη, ο οποίος έφτιαξε το ναό. Το 1938 ο ναός επεκτάθηκε προς την ανατολική πλευρά και πριν μερικά χρόνια αναπαλαιώθηκε και αποκαλύφθηκε η πέτρα και η σπουδαία αρχιτεκτονική του, ενώ πριν 3 χρόνια κατασκευάστηκαν νέα γραφεία και μια μεγάλη αίθουσα εκδηλώσεων πίσω από το ναό. Στο προαύλιό του υπάρχει ο τάφος του Επισκόπου Ιεροσητείας Αμβροσίου. Κάτω από τη μαρμάρινη προτομή του υπάρχει επιγραφή που σε ελεύθερη μετάφραση λέει «εδώ είναι θαμμένη η στάχτη του Ιεροσητείας Αμβροσίου, του σεπτού ιεράρχη, που πάνω από όλα τα αγαθά έβαζε την αρετή, πράττοντας σε όλο του το βίο έργα χρηστά για τη θρησκεία και την πατρική γη, φθείροντας και τη ζωή του. Γι` αυτό εσύ, ξένε, να προσεύχεσαι, όπως σαν τα έργα που έκανε, έτσι και το όνομα του να μείνει αθάνατο στη μνήμη των ανθρώπων».
