Οι κρητικοί χοχλιοί έχουν γίνει γνωστοί πλέον σαν είδος και σαν γαστριμαργική απόλαυση σε όλο τον κόσμο. Τα τρία τελευταία άνυδρα χρόνια όμως, η αναπαραγωγή τους ήταν προβληματική λόγω της απουσίας των βροχών και ο περιζήτητος αυτός μεζές έτεινε να αποτελέσει είδος προς εξαφάνιση.
Μετά τις πολλές βροχές του φετινού χειμώνα, οι κρητικοί χοχλιοί εμφανίστηκαν ξανά σε μεγάλους πληθυσμούς στην Ανατολική Κρήτη και σύμφωνα με τους ειδικούς σαλιγκαροσυλλέκτες κατάφεραν να γεννήσουν από τον περασμένο Σεπτέμβρη, μέχρι τον Φλεβάρη τέσσερις φορές.
«Ο κάθε κρητικός χοντροχοχλιός γεννά από ένα έως 180 αυγά, τέσσερις φορές το χρόνο, από τον Σεπτέμβρη έως τον Φλεβάρη. Στην περίοδο της αναπαραγωγής του απαγορεύεται η συλλογή σαλιγκαριών και επειδή μυρίζουν και δεν είναι νόστιμοι , αλλά και επειδή δεν τον αφήνουν ορισμένοι ανεύθυνοι να διαιωνίσει το είδος του», μας είπε ο 56χρονος Γιάννης Σταυρακάκης από τον Πρινιά Μονοφατσίου Ηρακλείου.
«Η καλύτερη περίοδος για τη συλλογή σαλιγκαριών , είναι από το Μάρτη μέχρι και το καλοκαίρι. Αυτή είναι καλή περίοδος να μαζέψεις σαλιγκάρια σηκώνοντας πέτρες, σε σκιερά μέρη στα βουνά της Κρήτης.
Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί που μαζεύουν όλο το χρόνο σαλιγκάρια ακόμα και στην περίοδο της αναπαραγωγής τους. Πάρα πολλά σαλιγκάρια εξάγονται από την Κρήτη σε διάφορες χώρες. Μεγάλη ζήτηση υπάρχει για κρητικούς χοχλιούς από εταιρείες μεταποίησης και εξαγωγής σαλιγκαριών, αλλά και από βιομηχανίες καλλυντικών», μας λέει ο κ Γιάννης Σταυρακάκης από τον Πρινιά.
Υπάρχουν πολλά είδη σαλιγκαριών που ζητούν οι αγορές , εκτός από τον παραδοσιακό κρητικό χοντροχοχλιό.
Στην Κρήτη οι πιο γνωστοί χοχλιοί είναι οι πολύ μικροί λευκού χρώματος , οι λιανοχοχλιοί, οι χονδροχοχλιοί, οι παπαδούλες και οι Μπαρμπαρέσοι.
«Οι Μπαρμπαρέσοι είναι ένα πεντανόστιμο είδος που το βρίσκουμε σε πολύ μικρούς πληθυσμούς , στην παραλιακή ζώνη της κεντρικής νότιας Κρήτης. Τους βρίσκουμε κυρίως στα νότια του Ν Ηρακλείου, ψάχνοντας σε κάποια σημεία κάτω από θάμνους γιατί κρύβονται μέσα στο χώμα. Λέγεται ότι στη Νότια Κρήτη τους έφεραν και τους άφησαν οι πειρατές. Είναι ένας σπάνιος πάρα πολύ νόστιμος χοχλιός, ο οποίος όμως θα πρέπει να τρώγεται γρήγορα», μας εξηγεί ο 56χρονος κ Γιάννης Σταυρακάκης.
ΤΙ ΞΕΡΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΡΗΤΙΚΟ ΧΟΧΛΙΟ
Το είδος του κρητικού χοχλιού (Helix aspersa) είναι ιθαγενές στη Μεσογειακή περιοχή από τη βορειοδυτική Αφρική και την Ιβηρική χερσόνησο έως τη Μικρά Ασία ανατολικά και έως τα Βρετανικά νησιά. Περιλαµβάνει ένα σύνολο από βορειοαφρικανικές ενδηµικές µορφές και υποείδη, που περιγράφτηκαν στις αρχές του 20ου αιώνα µε βάση τα χαρακτηριστικά του κελύφους. Το σαλιγκάρι αυτό πολλοί το προτιµούν για την νοστιµιά του και γι΄αυτό δεσπόζει στην αγορά. Είναι γνωστό στην Κρήτη περισσότερο ως χοχλιός. Μεταφέρθηκε από τη Μεσογειακή περιοχή από όπου και κατάγεται, καθώς απολιθώµατα από το ανώτερο πλειόκαινο στη Β. Αφρική, καθώς επίσης και στη Ν. Γαλλία, στην Ισπανία και στην Κορσική, δείχνουν κατανοµή του και στη δυτική Μεσόγειο.
Το Helix αspersa έφθασε στα βρετανικά νησιά µε τους Κέλτες πολύ πριν από τους Ρωµαίους, ενώ σε πολλές περιοχές της Ευρώπης διαδόθηκε από τους Ρωµαίους. Η εξάπλωσή του συνέβη κατά τη διάρκεια των σύγχρονων χρόνων, µέσω της µεταφοράς φρούτων και λαχανικών. Πιο πρόσφατα, πάλι από τον άνθρωπο εξαπλώθηκε σε πολλές εύκρατες και τροπικές περιοχές (π.χ. Κ. Ευρώπη, Α. Ασία, Ν. Αφρική, Μεξικό, Ν. Αµερική, Ωκεανία). Το συγκεκριµένο είδος είναι ερµαφρόδιτο και υποχρεωτικά ετερογονιµοποιούµενο. Από το 1859 το είδος αυτό έχει µεταφερθεί και στην περιοχή της Καλιφόρνιας και από εκεί εξαπλώθηκε και σε άλλες δυτικές πολιτείες των Η.Π.Α.
Επειδή µεταφέρεται πολύ εύκολα (άµεσα ή έµµεσα) από τον άνθρωπο, σήµερα πλέον υπάρχει σε όλες τις ηπείρους.
Είναι είδος που διαδίδεται σε διάφορες γεωγραφικές περιοχές µε τον άνθρωπο εκούσια ή ακούσια. Σε βάρος µπορεί να υπερβεί τα 15 γραµµάρια. Είναι το πιο κοινό είδος σαλιγκαριού στη νότια Ελλάδα. Υπάρχει στα περισσότερα νησιά των Κυκλάδων και της ∆ωδεκανήσου.
Ζει παντού, σε όλους τους τύπους βιοτόπων, ανθρωπογενείς, όπως κήπους, πάρκα, αγρούς, διαχωριστικούς φυσικούς φράκτες και µη ανθρωπογενείς, όπως δάση. Έχει διαστάσεις 25–40mm σε διάµετρο και 25–35 mm ύψος. Εµπορικά αποκαλείται στην Ελλάδα Κρητικός κοχλιός. Το είδος αυτό χρησιµοποιείται κατά κανόνα στη µεταπρατική βιοµηχανία σαλιγκαριών. Συναντάται σε βουνά µε πλούσια βλάστηση και οροπέδια, µέχρι 2.000 µ., αλλά και σε χαµηλά υψόµετρα σε κήπους. Η καταγωγή του είναι µεσογειακή, απ’ όπου διαδόθηκε στη συνέχεια στην Ευρώπη και πρόσφατα στη Ν. Αφρική, Η.Π.Α, Μεξικό, Αυστραλία. Είναι πολύ διαδεδοµένο στη Ν. Γαλλία καθώς επίσης και στην χώρα µας κυρίως στην κεντρική και νότια Ελλάδα, την Πελοπόννησο. Απαντάται κυρίως στην πεδιάδα, ενώ προτιµά µικροπεριβάλλοντα µε υγρασία, όπως κήπους, θάµνους, κούτσουρα, βράχους, καθώς και αµµώδη εδάφη.
