Μετά την περίοδο της παρατεταμένης ανομβρίας που προηγήθηκε , οι πρώτες βροχές του χειμώνα, επέτρεψαν σε ορισμένους Ιεραπετρίτες που δε μπορούν να ζήσουν χωρίς το δικό τους μποστανάκι, να ξεκινήσουν και πάλι δειλά-δειλά, τις φυτεύσεις κάθε λογής υπαίθριων φυλλωδών και καρποφόρων λαχανικών η φρούτων για τη δική τους οικογένεια, τους συγγενείς και τους φίλους.
Στα δύσκολα χρόνια της οικονομικοκοινωνικοπολιτικής κρίσης, ο κάθε προβληματισμένος και οικονομικά πιεσμένος συμπολίτης, αναζητούσε τρόπους που να του εξασφαλίζουν την αξιοπρεπή διαβίωση, δηλαδή την ικανοποίηση των βασικών αναγκών του, όπως τροφή, θέρμανση, στέγη και κυρίως την ψυχική του ηρεμία, έστω και με λιγότερα από εκείνα που είχε πριν από την περίοδο των μνημονίων.
Ακόμα και εκείνοι που δεν είχαν ποτέ ασχοληθεί με την παραγωγική διαδικασία, ανακάλυψαν στο διάστημα αυτό, ότι η καλλιέργεια σπιτικών κηπευτικών μέσα η έξω από την πόλη, δίνει τη δυνατότητα εξασφάλισης μιας σχετικής αυτάρκειας υγιεινών τροφίμων, σε συνδυασμό με μια μικρή εξοικονόμηση χρημάτων και λειτουργεί ως το απόλυτο ψυχοθεραπευτικό μέσο, για όλα τα μέλη της οικογένειας.
Ο άνθρωπος της υπαίθρου που καλλιεργεί τη γη του , είναι πάντα πιο ήρεμος, υπερήφανος, ανεξάρτητος, με ήθος κι αξίες, πατάει γερά στα πόδια του και στηρίζει με τους παραγόμενους καρπούς του , την οικογένεια και τους φίλους του.
Ένας από τους ανθρώπους που δεν μπορεί να ζήσει χωρίς το μποστανάκι του, είναι και ο 47χρονος φιλόσοφος –αγρότης Μανόλης Κορνηλάκης από τη Νέα Ανατολή.
«Πάντα συνήθιζα να φυτεύω εκτός από τα κηπευτικά στο θερμοκήπιο μου και ένα μικρό υπαίθριο μποστανάκι, όπου φροντίζω να υπάρχει πάντα μια πανσπερμία, φρούτων και λαχανικών για τον καθημερινό μεζέ της ρακής και της παρέας μου. Κάθε μέρα σχεδόν, κόβω και καταναλώνω ότι είναι έτοιμο για συγκομιδή και σχεδόν κάθε εβδομάδα φυτεύω καινούργια πράγματα ανανεώνοντας τις μικρές αυτές καλλιέργειες. Δεν αγοράζω τίποτα. Είμαι αυτάρκης με προϊόντα που φτάνουν για την οικογένεια μου και τους φίλους μου, ενώ πάντα κρατώ σπόρους για να σπείρω και να ξαναφυτέψω όταν είναι η κατάλληλη στιγμή», μας εξηγεί ξεναγώντας μας στο μικρό του μποστανάκι ο 47χρονος Μανόλης Κορνηλάκης.
Κολοκύθια διαφόρων χρωμάτων και ποικιλιών, πατάτες, φασολάκια μώβ και κίτρινα, μπάμιες, καρότα, κρεμμύδια, σόρδα, ντομάτες, σταφύλια , καλαμπόκια, σταμναγκάθι , μαιντανό, σέλινο, ραδίκια, φυλλάδες , κόκκινα και άσπρα λάχανα, κουνουπίδια , παπούλες, μπρόκολα , γούλες, κουκιά, αγγινάρες , μαρουλάκια , λόλες, τροπικά φρούτα, μέχρι και σπιτικό ηλιόσπορο φτιάχνει ο Μανόλης Κορνηλάκης στο κηπούλι του, επιμένοντας στη φυσική καλλιέργεια.
«Πάντα προσπαθώ να μην παρεμβαίνω στη φύση και να την αφήνω να αναπτύσσει μόνη της τους δικούς της μηχανισμούς που προστατεύουν με την επικράτηση των ωφέλιμων εντόμων τις καλλιέργειες μου. Την ίδια φιλοσοφία ακολουθώ και στις θερμοκηπιακές μου καλλιέργειες. Χημεία χρησιμοποιώ μόνο όταν υπάρχει σοβαρός λόγος και όταν δεν έχω άλλο τρόπο να αντιμετωπίσω κάποιον εχθρό. Όπως βλέπεις εδώ έξω στην ύπαιθρο, επιλέγω να καλλιεργώ προϊόντα που θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει ότι ανήκουν στην κατηγορία των μεζέδων. Ευχαριστιέμαι πάρα πολύ , όταν μετά την εργασία μου το απόγευμα , περάσω από το κηπούλι μου και μαζέψω μια τσάντα από διάφορα λαχανικά η φρούτα , με τα οποία το βράδυ την ώρα της ξεκούρασης μου, θα πιώ τη ρακή μου με την παρέα μου. Δεν έχω άλλη μεγαλύτερη ευχαρίστηση από αυτήν…»μας εξομολογείται ο συμπαθής φιλόσοφος- αγρότης Μανόλης Κορνηλάκης.
«Τώρα ξεκινώ τη δημιουργία ενός παραλιακού μποστανιού , δίπλα στη θάλασσα, όπου θα φυτέψω μόνο τροπικά και υποτροπικά φρούτα και λαχανικά . Όποιος έχει σχετικούς σπόρους η φυτά να μου δώσει, θα με βοηθούσε πάρα πολύ να ξεκινήσω τα πρώτα μου πειράματα», μας λέει ο Μανόλης Κορνηλάκης δείχνοντας ότι είναι έτοιμος για καινούργιες συγκινήσεις.
Παρατηρούμε ότι στο χώρο όπου έχει αναπτύξει το μποστάνι του ο Μανόλης Κορνηλάκης το χώμα έχει μαύρο χρώμα.
«Αυτή η μαύρη γή που βλέπεται μου έχει πάρει 17 χρόνια για να τη φέρω σε αυτό το σημείο. Έχω χρησιμοποιήσει οργανική ουσία, κοπριά αλόγου και πρόβατου, έχω κάνει διάφορα αυτοσχέδια κομπόστ, έχω ανακατέψει πολλές φορές το χώμα και το έχω διαμορφώσει έτσι ώστε να είναι πολύ παραγωγικό. Με αυτόν τον τρόπο έχω καταφέρει να έχω κλιμακωτή παραγωγή πολλών και διάφορων φρούτων και λαχανικών 12 μήνες το χρόνο», καταλήγει ο 47χρονος αγρότης.
Ο Έλληνας εδώ και μερικές δεκαετίες έχει εγκαταλείψει την ύπαιθρο, και είχε επιδοθεί σε έναν ξέφρενο καταναλωτισμό και μια επιφανειακή ευδαιμονία σε συνδυασμό με την επέλαση της τεχνολογίας σε κάθε έκφανση της καθημερινής ζωής.
Η ολική επαναφορά του στην αρμονία του φυσικού περιβάλλοντος, θα δώσει τη δυνατότητα στον καθένα, να ξεφύγει από ψυχοφθόρες συνήθειες που οδηγούν στην αποξένωση και τη δυστυχία.
