Μια αποφασισμένη για μάθηση μητέρα τριών παιδιών, πήρε τη μεγάλη απόφαση πριν τρία χρόνια , να επιστρέψει στα 52 της στο Λύκειο, για να πάρει το Απολυτήριο που η ζωή της στέρησε, όταν στα 14 της χρόνια παντρεύτηκε με προξενιό τον άντρα της με τον οποίο έζησε μαζί 38 ολόκληρα χρόνια.
Ο στόχος της δεν ήταν να επιχειρήσει να γράψει καλά στις Πανελλήνιες εξετάσεις για να εισαχθεί σε κάποια Πανεπιστημιακή Σχολή, αλλά να γεμίσει το κενό που ένιωθε ότι υπήρχε μέσα της και την έκανε να νιώθει μειονεκτικά έναντι των άλλων, όταν συμμετείχε σε συζητήσεις ενός κάποιου επιπέδου γνώσεων.
«Επειδή εργάζομαι σαν καθαρίστρια στο 1ο Γυμνάσιο Αγίου Νικολάου, μπορούσα να παρακολουθήσω μόνο Εσπερινό ΕΠΑΛ και καθώς κάτι τέτοιο δεν υπάρχει στο Μεραμπέλλο γράφτηκα στο Εσπερινό ΕΠΑΛ της Ιεράπετρας.
Μετά τη δουλειά μου στο 1Ο Γυμνάσιο Αγίου Νικολάου, έφευγα για την Ιεράπετρα, όπου παρακολουθούσα με πολύ μεγάλη χαρά τα μαθήματα και γύριζα στο σπίτι μου στον Άγιο Νικόλαο γύρω στα μεσάνυκτα. Δε με πείραζε όμως καθόλου η κούραση και τα καθημερινά δρομολόγια , γιατί με ξεκούραζε η αίσθηση ότι έπαιρνα τη γνώση, που μου στέρησε ο γάμος μου σε τόσο μικρή ηλικία. Τη γνώση που έπαιρνα από καθηγητές που έδιναν την ψυχή τους για να μας μάθουν πράγματα που δε γνωρίζαμε», μας λέει η 55χρονη σήμερα Ελένη Φουντουλάκη, η οποία δέχτηκε να μας μιλήσει γι΄ αυτό το ωραίο ταξίδι στη γνώση και να μας κοινοποιήσει την επιστολή που άφησε στους καθηγητές της στο Εσπερινό ΕΠΑΛ Ιεράπετρας, παίρνοντας με πολύ καλό βαθμό το απολυτήριο της.
«Αγαπημένοι μου καθηγητές, έφτασε η ώρα του αποχωρισμού! Μια υπέροχη διαδρομή έφτασε στο τέλος της», γράφει στη χειρόγραφη επιστολή της η Ελένη Φουντουλάκη .
« Ήρθε η ώρα για να πω αντίο στο σχολείο που για τρία χρόνια με φιλοξένησε. Αντίο σε σας που ήσασταν συνοδοιπόροι μου σε αυτό το ταξίδι και είναι δύσκολο αυτό το αντίο. Η ψυχή μου ξεχειλίζει από συναισθήματα, τα λόγια αποδεικνύονται ιδιαίτερα φτωχά προκειμένου να ανταποδώσουν τα συναισθήματά μου. Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ και μια χωρίς αντάλλαγμα τεράστια ευγνωμοσύνη. Σε αυτό το σχολείο γνώρισα καθαρούς, ξεχωριστούς, χαρισματικούς, υπέροχους ανθρώπους , που με αγάπη, υπομονή, επιμονή, κατανόηση, και σεβασμό, δίνουν το είναι τους σε αυτό που κάνουν παρ’ όλες τις αντιξοότητες που έχουν να αντιμετωπίσουν. Σπάνια πλέον συναντάς τέτοιους ανθρώπους, τέτοιους δασκάλους.
Ευχαριστώ που προσπαθήσατε καθ΄ όλη τη διάρκεια των τριών αυτών χρόνων να μας εμφυσήσετε γνώσεις, να επεκτείνουμε τους ορίζοντες μας, να διευρύνουμε το πνεύμα και τις σκέψεις μας. Ήσασταν ο βράχος μου σε κάθε περίσταση, με ενθαρρύνατε και πιστέψατε σε μένα , ακόμα και όταν εγώ δεν πίστευα στον εαυτό μου. Αισθάνομαι τυχερή που σας γνώρισα και ευγνώμων που ήσασταν δάσκαλοι μου. Σας ευχαριστώ που βοηθήσατε να διορθώσω ένα λάθος, γιατί μόνο λάθος μπορεί να είναι να μην τελειώσεις τουλάχιστον τη βασική εκπαίδευση.
Ξέρω ότι ξεφυλλίζοντας το τετράδιο των αναμνήσεων θα αναπολώ με νοσταλγία και αγάπη την περίοδο αυτή της ζωής μου. Η σελίδα αυτή θα μείνει ανεξίτηλη στη φθορά του χρόνου. Ξεχωριστοί άνθρωποι σαν εσάς δεν ξεχνιούνται ποτέ.
Ένα ταπεινό αλλά ειλικρινές ευχαριστώ! Με απέραντη αγάπη, εκτίμηση, σεβασμό και ευγνωμοσύνη!! Να είστε πάντα καλά σε ότι και αν κάνετε. Καλό καλοκαίρι !!
Η μαθήτριά σας Ελένη Φουντουλάκη».
Η Ελένη Φουντουλάκη, με την επιστολή της , έκαμε τον διευθυντή του Εσπερινού ΕΠΑΛ Ιεράπετρας Μανόλη Γιακουμάκη να κλάψει από χαρά και συγκίνηση.
Η επιστολή της Ελένης διαβάστηκε στο συμβούλιο των καθηγητών του σχολείου, γιατί αυτά τα λίγα συγκινητικά λόγια που έγραψε η Ελένη Φουντουλάκη, αποχαιρετώντας τους καθηγητές της, είναι η ηθική ανταμοιβή, εκείνων των δημόσιων λειτουργών που αγωνίζονται μέσα από τόσες και τέτοιες αντιξοότητες, να μεταδώσουν τη γνώση, να διαμορφώσουν καλούς χαρακτήρες και να κάνουν τους μαθητές του Εσπερινού Επαγγελματικού Λυκείου όλων των ηλικιών , καλύτερους ανθρώπους χρήσιμους στην κοινωνία.
ΝΙΚΟΣ ΠΕΤΑΣΗΣ
